Ten piękny obraz zawarłem nieprzypadkowo. Dedykuję go mojej ŻONIE MARII, która od 4 lutego 1978 trwa przy takim szalonym delikwencie. 37 lat razem czwórka dzieci, pięcioro wnuków...
Mogłoby się wydawać, że po tak długim okresie następuje znudzenie, wypalenie, wychłodzenie... A gdzie tam! Wciąż nam się chce chwytać życie każdego dnia. Życie, które nie zawsze było łaskawe. Pomimo wszystko nawet nam przez głowę nie przeszło, żeby opuszczać kraj. Jesteśmy tu na dobre i na złe i w każdej sytuacji szukamy pozytywów, czego i Państwu życzę :) Ezoteriusz
